CHRISTMAS SHARINGS - Rufina (Baby)

WALANG SEKRETONG HINDI NABUNYAG!


Tuwing magpapasko, ang mga karanasan ko ng mga “Pasko”, ng aking kabataan ay lagi kong naaalala. Natatandaan ko, minulat kami ng mga magulang ko sa tradisyong Katolika. Mayroon kaming kaugaliang pampamilia na itaguyod ang siyam na araw o novena na madaling araw na Simbang Gabi. Kaming limang magkakapatid, ang Inang Onor ko, Lola Iska, Ka Banang na pinsan ko at Sisang katulong ang sabay-sabay na sumisimba.

Malaking problema ang gisingan dahil 4:00AM ang misa, kasarapan nang tulog naming mga bata. Pati sa pagbibihis, nagkakandatulog ako. Bunso ako sa babae at spoiled kaya pilit akong binibihisan habang ginigising at labag na labag sa kalooban kong sumamang magsimba. Mas gusto kong matulog, pero hindi pwede kasi ang family deal, kailangan kaming limang magkakapatid ay sabay-sabay sisimba para pagkatapus ng misa, ibibili kami ng bibingka na may itlog at keso sa Ka Siding sa kanto. May libreng mainit na tsaa.

Ang hirap, hindi ko mapigil ang antok ko. Lagi kaming pumupwesto sa unahan, malapit sa altar. Inilalatag ng lola ko ang tapis niya para luhuran dahil laging akupadong lahat ang luhuran kung dumating kami. Pinagdadayo kasi ang Barasoain Church, lalo na kung simbang gabi. Ang naaalala ko lang ay ang umpisa at hulihan ng misa. Natutulog daw ako sa gitna ng misa. Hindi ako nahahalata ng Inang Onor at Lola Iska dahil tinatakpan ako ng mga kapatid ko na umaasa sa bibingka paglabas ng simbahan. Anim na taon ako noon. Hanggang dose anyos ganoon ang nangyayari mula ika-labing-anim ng Disyembre, na simula ng simbang gabi hanggang Noche Buena.

Pag Noche Buena, naliligo ako nang matagal para hindi ako antukin dahil inaabangan ko si Santa Claus. Pero hindi ko matiempohan. Nakakatulog din ako. Ni isa sa aming magkakapatid, hindi nahuli ang talagang Santa Claus na naglalagay ng regalo sa big stockings namin. Labing-tatlong taon ako nang malaman ko na ang Ama’t Ina ko pala ang nagreregalo sa amin.

Mahusay at malinis silang trumabaho. Pero tutuo ang kasabihan, “Walang secreto sa mundo.” Isang araw kailangan ko ng gunting. Humiram ako sa kay Inang. Kunin ko raw sa kwarto nila. Naiwanang bukas ang closet. Nakita ko ang rolls ng Christmas wrappers, chocolate, toys at iba pang mga item na kamukhang-kamukha ng mga regalong natanggap naming magkakapatid kay Santa Claus. Nagduda ako. Ikinuwento ko sa mga kapatid ko ang nakita ko. Akala ko naka-scoop na ako. Alam na pala nila, pero hindi nagpapahalata. Baka raw humintong magregalo sina Mr. and Mrs Santa Claus, sila daw ang mapupurnada. Ipinagpatuloy namin ang tradition, wala namang nawala at masaya naman.

We keep the legacy and pass it to the next and the next generations, with some alterations and adaptations. Isa sa mga modifications is, we ask our grandchildren to make a wish list to be sent to Santa, a month before Christmas, without limit nor restrictions. They list up what they really need and want in two columns. I pass the list to my children who shop for them, my husband and I do the wrapping and putting them in Santa’s stockings. Another difference of our generation with today’s generation is, they knew who Santa Claus (s) is/are.

Alam nating lahat ang real message of Christmas and the Greatest Gift given on,” The First Christmas”. Jesus Christ-The Messiah. God the Father gave us His only begotten Son to redeem the whole human race from the original sin, our first parents, Adam and Eve committed and all the sins men committed then, now and in the future. Christmas is the holiest of all holy days. It’s the season to rejoice.

(Salamat, Baby. Katatapos ko lamang makausap ang aking anak at napag-usapan namin ang mga sharings ng Christmas experiences na nasa aking blog. Naalala niya ang isang regalong tinanggap nilang magkakapatid noon kay Santa. Isang portable phonograph. Isang record player na pwedeng patugtugin ang mga plakang may sukat na 45 at 33 (wala na iyong 78, na panahon pa ng kopong-kopong).

Tuwang-tuwa sila dahil big deal na sa kanila ang magpatugtog ng plaka. Kasama sa record player ang isang 45 na plaka, single, na ang tugtog ay ang usung-uso noon na “Give Love on Christmas Day”. Sinasabayan pa nila ito sa pagkanta. Hanggang sabi ng aking anak, sa pagkuha niya ng kung anong bagay sa drawer namin, nakita niya ang resibo nang pagkabili rito. Noon niya nalaman kung sino si Santa Klaus.

Katulad mo rin, inilihim muna nila ito sa pinakabunso nilang kapatid.

Simbang-gabi! Santa Klaus! Bibingka at puto-bumbong! Mga alaala ng Pasko ng ating kamusmusan. Na masarap balik-balikan, lalo na at malayo sa bayang pinagmulan.)