CHRISTMAS SHARINGS - Ibiang

PASKO NG ISANG MUSMOS



Saan ba ako noong mga panahon ng aking kamusmusan? I hate to admit it but I think my mind is so immature (like kulang sa buwan nang ipinanganak o talaga lang bobo) na I could not recall Pasko while a youngster……………..but, I do remember going from house to house specially sa kamag-anak to magmano and of course to see how much money will be handed in return. At saka kung mag-alok ng pagkain, kunyari ayaw pero pagnasulyapang hindi ordinaryong pagkain, sugod agad…lalo na kung pastilyas o ubas or kastanyas…..wala kasi kaming handang ganoon.

Sa eskaparate (glass paneled cabinet ba yon?) may dalawang manika na Japonesang Geisha and Madre as in NUN (na my father takes out kung Pasko lang for us to play with, otherwise, hanggang tingin lang the rest of the year). Kinda odd to think about it but whoever gave those dolls to us (Ate Layli and me) must have looked into my sis future adult life kasi mistulang madre yon sa pagkapanatiko sa kanyang religion….ni hindi nga nag-asawa. O ako naman, ika mo Geisha ako?....aywan, hulaan mo! Hindi ako mananayaw, ni hindi nagbilang ng mga nobyo, ano nga kaya?

While growing up, my association w/ Christmas…eh ‘yon bang I’m waiting for a new dress to wear for the occasion, w/ new shoes na come to think of it, parang every 3 years lang kung mangyari, kasi being the youngest of 2 girls, ako yong sumasalo ng HAND ME DOWN... ‘wawa naman ako.
I have missed the experience of SIMBANG GABI, eh sabi na ngang isip bata….mantika kung tumulog , eh wala pang perang pang puto bongbong….ikaw ba gaganahan kang magsimba? Those were our foolish motivation in going, not paying particular attention as to what it’s really meant for. If only I could, I would do it now, but have not found any Parish Church here that goes to the motion. At saka hindi authentic Pilipino custom…eh walang puto bongbong dine na gagawa.

All in all I think we have shared a happy celebration of Pasko. And each generation will share their memorable Pasko too.

MALIGAYANG PASKO AT MANIGONG BAGONG TAON SA ‘YO N Family.



(Ay, salamat, ‘Insan! Yours is an authentic Pasko ng isang Musmos… ng isang walang malay… ng ating kapanahunan. You captured it, I could almost visualize it. The expectation of a new dress and shoes (Gregg ba?) na kung hindi napalaki ang sukat sa pagbili, para bumilang ng taon sa paggamit, e, napaliit naman, kasi, kumukob ang big toe nang nagsusukat. Nangyari tuloy, iika-ika na habang panhik-panaog sa mga bahay na pinamamaskuhan. At paltos ang pobreng sakong, naglintos pa kamo. Hu, hapdi…

At tama ka, pag inaalok ng pagkain, ayaw pa kunyari. I remember the suspiros and gelatine with pineapple na laging pamiryenda ng mga taga-Mistiso (Ka Angeling Lomotan). Medyo asiwa akong mamasko doon, kasi, teacher natin sa Biology sa high school, e, pinsang makalawa ko pala!

If you missed attending the Simbang-gabi, hindi ka nag-iisa. Going over all the sharings in this December “issue” of my blog, marami kang ka-soulmate. Na parang mantika kung matulog. O napunta man sa simbahan ay nagyuyukayok naman.

At kung from West VA ay lilipat ka sa VA, pwede ka pang magsimbang-gabi. Just read on…)