ISANG
GABING TAHIMIK…
Anonymous… ito ang nagsulat (na isinulat ko nang ayon sa
aking pagkakatanda) ng sumusunod na awit sa Comment section ng aking blog
nitong kalilipas na buwan. Kung sino ka man, salamat. Ito ay awit ng aking
kamusmusan, itinuro sa akin ng aking Amang. Na wari ay walang nakaaalam sa
aking mga kababata. Tanging ako lamang ba?
Dumating ang panahon ng internet, ng email at blog. Ginamit
ko ito at ipinagtanong: Sino ang nakaaalam?
Salamat sa social media. May sumagot. May nagpadala pa ng
short video ng mga kamay at daliring tumitipa sa piyano, tinutugtog, inaawit
ito. May nagsulat kung paano nila ito natutuhan, itinuro ng kanilang Lelong.
May nagmula sa dakong Katimugang Luzon, may galing Visayas.
Lumalabas, ang awit ay tulad sa isang heirloom, isang
pamana, naiiba, natatangi, hindi palasak, wala sa pambayang kaalaman, tulad ng
mga folksongs na alam ng balana. Ito ay pili ang nakaaalam. Ikaw na Anonymous
na nagkomento sa aking blog, sila na sumulat noon, at ako!
Siyanga pala, itinuro ko na ito sa aking apo na
ipinanganak, lumalaki at naninirahan sa ibayong dagat. Marahil, pagdating ng
panahong mayroon na rin silang anak o apo, maaalaala nilang ituro ito, ang awit
ng kanilang Anda.
isang
gabing tahimik maliwanag ang buwan
basang
basa pa ng hamog ang mga halaman
dibdib
ko’y may susi pilit na bubuksan
dahil
lang sa ganda mong kapita-pitagan.
Di ba’t
ang sumpa mo, sumpa mo sa akin
sino
mang dalaga’y di mo iibigin
nang
makakita ka nang higit sa akin
iniwanan
mo ako sa luksang damdamin.
Nagpapasalamat ako kay Anonymous dahil ang ikalawang bahagi ng awit - di ba't ang sumpa mo..." ay hindi ko natutuhan, hindi naituro sa akin. Ngayon ay kumpleto na ang kaalaman ko ng nasabing awit. Mahaba pala.
Sa wari ko, ang awit ay sagutan ng magsing-ibig. Ang unang bahagi ay inaawit ng binata, patungkol sa dalaga. Ngunit sa paglipas ng mga araw, parang nagkaroon ng hindi pagkakaunawaan at nagkahiwalay ang dalawa. Kaya, iyong ikalawang bahagi ang inawit naman ng dalagang iniwanan.
Ay, ang itinuro lamang sa akin ng aking Amang ay ang awit ng binata sa dalaga. Kaya naman hindi marahil natanim sa aking murang isipan noon na baka ako iwanan ng aking magiging kasintahan.
At hindi nga! Hanggang ngayon, magkasama pa rin kami.
Sa wari ko, ang awit ay sagutan ng magsing-ibig. Ang unang bahagi ay inaawit ng binata, patungkol sa dalaga. Ngunit sa paglipas ng mga araw, parang nagkaroon ng hindi pagkakaunawaan at nagkahiwalay ang dalawa. Kaya, iyong ikalawang bahagi ang inawit naman ng dalagang iniwanan.
Ay, ang itinuro lamang sa akin ng aking Amang ay ang awit ng binata sa dalaga. Kaya naman hindi marahil natanim sa aking murang isipan noon na baka ako iwanan ng aking magiging kasintahan.
At hindi nga! Hanggang ngayon, magkasama pa rin kami.
