Tuesday, January 10, 2023

11 - UGNAYAN '53 - BALIK-TANAW SA PASKONG NAGDAAN

 

 

11 – UGNAYAN ’53 – Balik-tanaw sa Paskong Nagdaan

MULI, uulitin ko. Naiiba ang aming Klase. Pinaparisan at marahil ay nahihigtan dahil alam n’yo na, ngunit wika nga, been there, done that. Sa amin nanggaling ang binhi ng ideya, kaya improve na lang sila.

Ang pagdiriwang ng Kapaskuhan ay lagi nang kasama sa mga aktibidad ng Klase. Unang linggo pa lamang ng Disyembre ay nakatakda na ito. May concensus agad: Kadalasan ang venue ay sa kina Mayor Boy sa Guiguinto at minsan ay kina Turing Enriquez sa Sta. Rita. Laging may palaro na ang punong-abala ay si Dally. Mga palaro na ang trip to Jerusalem ay nagkakatulakan sa pag-agaw ng silyang uupuan. Siempre, hindi nawawala ang mga give-away, na kahit token lamang ang premyo, lahat ay uuwing may bitbit, donasyon ng mga taga Metro Manila at Malolos. Potluck ang pagkain na sobra-sobra, kaya may balot-balot pa sa pag-uwi.

Ngunit mabilis ang lakad ng panahon. Inayawan na ang strenuous na palarong Trip to Jerusalem at Form a Group of 3 or 4 or 5. Bumabagal na ang mga kilos, may sumasakit na sa katawan. Pwede ba, kantahan na lamang? At nangyari nga iyon at naging aktibo ang Choir sa pamamahala  ni Maestrang Marina. Remember the theme song? Gaano ko ikaw kamahal? At Ikaw ang Mahal Ko? At Oh Holy Night?

Noon naisipan na sa pagdiriwang ng Kapaskuhan ay magdaos ng PANULUYAN nang ipakita ko ang makinilyadong tula tungkol dito na nakuha ko sa mga papeles ng aking Amang. Agad ko itong pinaghiwa-hiwalay at agad akong nag-assign ng mga taong gaganap sa mga karakter sa panuluyan. Wala nang tanong-tanong, walang tumututol, lahat ay agree, at kani-kaniyang hanap ng isusuot. Iyong unang taon ay medyo kulang, wika nga. Nangangapa pa kumbaga. Ngunit nang ikalawang pagkakataon na isinadula ang PANULUYAN, ay naku, big production na ito. Nagtayo pa mandin ng dingding ng kunwari ay mga bahay na kakatukin nina Jose at Maria. Isa pa! Kailangang tunay na birhen ang gaganap na Maria. May nagprisinta pa nga, ngunit denied. Kaya si Herming ang pinili, and winner. At si Rolly ang San Jose.

Tulad sa naganap na tunay na Panuluyan, naglakad ang mag-asawang naghahanap ng tirahan sa malaking bakuran ng inakupahan naming resort doon sa malapit sa Ople diversion road. Kumatok sila, hindi pinatuloy. Ilang bahay iyon, hanggang makarating sila sa may kural ng hayop at doon isinilang ang Mesiyas. Dumating na una ang mga shepherd – sina Ana at Giliw. Gayundin ang Tatlong Hari – sina Totek, Milo at Ruben. Habang nagaganap ang panuluyan, ang Choir naman ang nagpro-provide ng background music. Oh Holy Night… Silent Night… Joy to the World… Anong saya ng lahat… Parang kahapon lamang… Nang magkakasama pa tayong lahat…

(Matagal na ring hindi ko nabisita ang blog na ito dahil sa kaabalahan sa trabaho sa bahay. Ngunit nito lamang, kinailangang mag-save o gumawa ako ng backup ng mga nakalagay sa aking computer dahil matanda na rin ito at baka mag-conk out ay mawala ang maraming dokumento. Noon ko nakita ang mga larawang ngayon ay ibinabahagi ko sa inyo, mga mahal na kamag-aral.

                        MALIGAYANG PASKO

 
 
 
 



MANIGONG BAGONG TAON SA ATING LAHAT! 

Monday, November 1, 2021

10 - UGNAYAN '53 - SA DAKO PA ROON ...REMEMBERING...

 Isang paboritong tula mula sa THANATOPSIS ni 

William Cullen Bryant na napag-aralan sa high school

ang alaala ko sa araw na ito sa mga kamag-aral na nasa

SA DAKO PA ROON  at ngayon nag-uugnayan.

 


 

“So live, that when thy summons comes to join 

(Rollie, Totek, Net, Ruben, Frank, Turing, Boy...)

The innumerable caravan which moves

(Erning,  Milo, Rading, Fely...Amado at Ed...)

To that mysterious realm where each shall take 

(Mon, Tess, Lou, Flor, Amalia and Nardo...)

His chamber in the silent halls of death, 

(Dally, Herming, Marina, Ana, Cely, Luvy, Nora, Nitz)

Thou go not, like the quarry-slave at night,

(Dilo, Vena, Mario, Weling....)

Scourged to his dungeon; but, sustain'd and soothed

(At sa marami pang iba...)

By an unfaltering trust, approach thy grave,

(Na nakasama sa mga lakaran, pagpupulong at

mismong reyunyon, kasama kayo sa aming dasal...) 

Like one who wraps the drapery of his couch 

About him, and lies down to pleasant dreams."



Saturday, October 30, 2021

09 – UGNAYAN ’53 – FAST FORWARD


 

OKTUBRE rin noon, maraming ugnayan na ang naganap sa Klase ngunit sa Pilipinas lamang na tunay namang kasiglahan ng panahong iyon. Siguro, may mangilan na nagkikita sa abroad kapag may napupunta roon at kinokontak ang ilang kaiskwela. Pero ganoon lang, paisa-isa, padala-dalawang ugnayan. Kung nasa LA area sila, nagkakatawagan kung birthday. Kung nasa Bay area, gayon din.

 

Ngunit iba nga  ang Oktubre na yaon. Kaming mag-asawa na may dinalaw sa East Coast ay dumaan sa West Coast. Natural, tulad nang kinagawian, tinawagan ko ang kaiskwelang si Tess na nasa Daly City. Tuksuhan nga, parang timeshare ko si Tess, lahat ng nilipatan niyang bahay ay napuntahan ko at natulugan. Ganoon siya ka-generous sa mga kaibigan.

 

Pero ano nga ang pagkakaiba? Wari, all the planets aligned perfectly upang sa buwang iyon ng Oktubre ay available ang marami sa amin na magkita-kita sa California, sa Daly City, sa tahanan ni Tess, upang magdaos ng kauna-unahang Ugnayan ng Pilipinas at USA. Ang mga taga-abroad kapag nagbabalik-bayan ay nakikipagkita sa mga taga-Pilipinas, at minsan ay natatapat pa at nakakasama sa reunion ngunit bihira iyon. Special Mention lamang ay ang ever reliable na sina Tess at Lettie. Tulad rin ng mga taga-Pilipinas na pumapasyal abroad na nakikipagkita rin sa ilan sa kanila. Ngunit naiiba nga ito.

 

Dalawa kaming taga-Pilipinas, ako at si Claire na nagkataong nasa US ng Oktubre na yaon.  Kasama rin lagi sa itinerary niya ang pakikipagkita kay Tess kapag nasa California siya. Sa kaunting komunikasyon, aba, e, bakit hindi tayo sabay na dumaan kina Tess sa Daly City. Kaunti pang email at tawagan, nakontak na ang taga Hawaii, Pittsburg, Ohio, Seatle, Florida, LA at iba pang nasa California.  At nang pinagpalang araw na iyon ng Oktubre dumating si Lettie; si Baby, si Linda, si Gerry, si Larry, si Ruby, sina Mon at Aida, ang mga tagaroon na sina Lou, Angeling at Teresita. Kasama si Tess, kaming tumira sa kaniyang bahay ay labing-isang lahat dahil tagaroon lamang sina Lou, Angeling at Teresita. 


Tatlo ang bedroom at ang mga ladies ay nagsama-sama ayon sa dating barkadahan noong high school. Sina Claire, Lettie at Tess; sina Ruby at Linda, at kami nina Aida at Baby. Samantala, sa sofa bed sa sala ay ang mga guys, dalawang magkatabi (nagka-develop-an ba?) at dalawa sa sahig na ayaw tumabi. Pagdating ng umaga, iisa ang bathroom, wow, ang saya!

 

Mula sa pagsundo sa airport sa mga paiba-ibang oras nang pagdating, wala nang katapusan ang kuwentuhan at halakhakan. Nariyan si Linda na nang kinokodakan ay buong taray na nagsabing hey, you! Hindi ko lamang maalaala kung sino iyong hindi makasampa sa van, na kailangan pang itulak ni Larry paakyat. Mayroon ding nagtanong sa loob ng kotse na “nagka-crush ka ba sa akin noong araw?” Na sinagot naman noong guy na “sasagutin kita sa Linggo!” Ewan lang kung Linggo ng kung anong taon. May sundo namang nagtext nang tinatanong na baka naligaw at kung nasaan na, ang sagot ay “narito kami sa pagitan ng dalawang poste.” Masaya… masayang tunay!

 

Ang highlight ng munting reunion na ito, hindi pa tinatawag na Ugnayan, ay ang pagdiriwang sa kaarawan ni Tess, ang kaiskwelang maybahay na aming tinutuluyan. Nagkaroon ng dancing sa isang function room at nagpakitang-gilas sina Lettie, Ruby, Linda, Gerry at Larry. May nagsabi nga, akala namin, masakit ang tuhod ni Linda…

 

Masaya rin ang biyahe patungo sa tahanan nina Lou at Marcial, Dito ba may hindi makaakyat sa van, kailangan pang tulungan ni Larry? Inayos ko pa ang seating arrangement, kung sino ang magkakatabi. Bakit? Mayroon ba kaming pinagtatabi? Tuksuhan lang. Nilusob namin kina Lou ang orchard niya ng mga persimmons. Enjoy ang lahat sa pamimitas. That was my introduction to persimmon. Aside from manibalang na cherry, ito ang paborito kong prutas abroad. At siempre, ang steak na especialty ni Marcial. 


The real unforgettable moments ng reunion na ito ay ang walang tulugan, walang tigil na kwentuhan pagkatapos kumain ng hapunan, walang aalis sa upuan dahil mapag-uusapan, walang katapusang pagtatalop at paghiwa   ng ihahaing persimmons, kukuting nilagang mani at samu’t saring reminisences ng high school days. At ang namumuong balak para sa darating na golden jubilee. Na silang taga-abroad ay sabay-sabay na uuwi. At hindi lamang iyon, sasali pa sila sa presentation! Presenting the would-be stars of the Golden Jubilee Broadway Show a la Class '53! Lettie from South Pacific, Larry from West Side Story and Baby from Hello Dolly. PA lang po ako.


Marami pang nangyari ng pagkikitang iyon. Karamihan ay nasa mga larawang kuha ko na tinangay ni Ondoy. Ngunit ang tuwa at sayang naranasan ay lalaging nasa puso’t diwa ko at sana, sa ibang nakasama ko rin noon, sa pagsulat ko sa munting salaysay na ito. At ito ang dasal namin sa magkakasamang pagsimba bago naghiwa-hiwalay. 

 


 Salamat, Tess...