OKTUBRE rin noon, maraming ugnayan na ang naganap sa Klase ngunit sa Pilipinas lamang na tunay namang kasiglahan ng panahong iyon. Siguro, may mangilan na nagkikita sa abroad kapag may napupunta roon at kinokontak ang ilang kaiskwela. Pero ganoon lang, paisa-isa, padala-dalawang ugnayan. Kung nasa LA area sila, nagkakatawagan kung birthday. Kung nasa Bay area, gayon din.
Ngunit iba nga ang Oktubre na yaon. Kaming mag-asawa na may dinalaw sa East Coast ay dumaan sa West Coast. Natural, tulad nang kinagawian, tinawagan ko ang kaiskwelang si Tess na nasa Daly City. Tuksuhan nga, parang timeshare ko si Tess, lahat ng nilipatan niyang bahay ay napuntahan ko at natulugan. Ganoon siya ka-generous sa mga kaibigan.
Pero ano nga ang pagkakaiba? Wari, all the planets aligned perfectly upang sa buwang iyon ng Oktubre ay available ang marami sa amin na magkita-kita sa California, sa Daly City, sa tahanan ni Tess, upang magdaos ng kauna-unahang Ugnayan ng Pilipinas at USA. Ang mga taga-abroad kapag nagbabalik-bayan ay nakikipagkita sa mga taga-Pilipinas, at minsan ay natatapat pa at nakakasama sa reunion ngunit bihira iyon. Special Mention lamang ay ang ever reliable na sina Tess at Lettie. Tulad rin ng mga taga-Pilipinas na pumapasyal abroad na nakikipagkita rin sa ilan sa kanila. Ngunit naiiba nga ito.
Dalawa kaming taga-Pilipinas, ako at si Claire na nagkataong nasa US ng Oktubre na yaon. Kasama rin lagi sa itinerary niya ang pakikipagkita kay Tess kapag nasa California siya. Sa kaunting komunikasyon, aba, e, bakit hindi tayo sabay na dumaan kina Tess sa Daly City. Kaunti pang email at tawagan, nakontak na ang taga Hawaii, Pittsburg, Ohio, Seatle, Florida, LA at iba pang nasa California. At nang pinagpalang araw na iyon ng Oktubre dumating si Lettie; si Baby, si Linda, si Gerry, si Larry, si Ruby, sina Mon at Aida, ang mga tagaroon na sina Lou, Angeling at Teresita. Kasama si Tess, kaming tumira sa kaniyang bahay ay labing-isang lahat dahil tagaroon lamang sina Lou, Angeling at Teresita.
Tatlo ang bedroom at ang mga ladies ay nagsama-sama ayon sa dating barkadahan noong high school. Sina Claire, Lettie at Tess; sina Ruby at Linda, at kami nina Aida at Baby. Samantala, sa sofa bed sa sala ay ang mga guys, dalawang magkatabi (nagka-develop-an ba?) at dalawa sa sahig na ayaw tumabi. Pagdating ng umaga, iisa ang bathroom, wow, ang saya!
Mula sa pagsundo sa airport sa mga paiba-ibang oras nang pagdating, wala nang katapusan ang kuwentuhan at halakhakan. Nariyan si Linda na nang kinokodakan ay buong taray na nagsabing hey, you! Hindi ko lamang maalaala kung sino iyong hindi makasampa sa van, na kailangan pang itulak ni Larry paakyat. Mayroon ding nagtanong sa loob ng kotse na “nagka-crush ka ba sa akin noong araw?” Na sinagot naman noong guy na “sasagutin kita sa Linggo!” Ewan lang kung Linggo ng kung anong taon. May sundo namang nagtext nang tinatanong na baka naligaw at kung nasaan na, ang sagot ay “narito kami sa pagitan ng dalawang poste.” Masaya… masayang tunay!
Ang highlight ng munting reunion na ito, hindi pa tinatawag na Ugnayan, ay ang pagdiriwang sa kaarawan ni Tess, ang kaiskwelang maybahay na aming tinutuluyan. Nagkaroon ng dancing sa isang function room at nagpakitang-gilas sina Lettie, Ruby, Linda, Gerry at Larry. May nagsabi nga, akala namin, masakit ang tuhod ni Linda…
Masaya rin ang biyahe patungo sa tahanan nina Lou at Marcial, Dito ba may hindi makaakyat sa van, kailangan pang tulungan ni Larry? Inayos ko pa ang seating arrangement, kung sino ang magkakatabi. Bakit? Mayroon ba kaming pinagtatabi? Tuksuhan lang. Nilusob namin kina Lou ang orchard niya ng mga persimmons. Enjoy ang lahat sa pamimitas. That was my introduction to persimmon. Aside from manibalang na cherry, ito ang paborito kong prutas abroad. At siempre, ang steak na especialty ni Marcial.
The real unforgettable moments ng reunion na ito ay ang
walang tulugan, walang tigil na kwentuhan pagkatapos kumain ng hapunan, walang
aalis sa upuan dahil mapag-uusapan, walang katapusang pagtatalop at
paghiwa ng ihahaing persimmons,
kukuting nilagang mani at samu’t saring reminisences ng high school days. At
ang namumuong balak para sa darating na golden jubilee. Na silang taga-abroad
ay sabay-sabay na uuwi. At hindi lamang iyon, sasali pa sila sa presentation! Presenting the would-be stars of the Golden Jubilee Broadway Show a la Class '53! Lettie from South Pacific, Larry from West Side Story and Baby from Hello Dolly. PA lang po ako.
Marami pang nangyari ng pagkikitang iyon. Karamihan ay nasa mga larawang kuha ko na tinangay ni Ondoy. Ngunit ang tuwa at sayang naranasan ay lalaging nasa puso’t diwa ko at sana, sa ibang nakasama ko rin noon, sa pagsulat ko sa munting salaysay na ito. At ito ang dasal namin sa magkakasamang pagsimba bago naghiwa-hiwalay.
Salamat, Tess...
No comments:
Post a Comment