CHRISTMAS SHARINGS - Mon

CHRISTMAS CELEBRATION OF THE GOOD OLD DAYS



Tuwing dumarating ang Pasko, bumabalik sa aking alaala ang kapaskuhan noong panahon ng aming kabataan. Natatandaan ko na bago dumating ang Pasko, nangangalap na ako ng mga patpat na kawayan, papel de hapon at cellophane na iba’t-ibang matitingkad na kulay para gawing parol. Gawgaw ang gamit kong pandikit. Ang parol ay isang simbulo ng kapaskuhan na isina-sabit sa harapan ng bahay simula ng simbang-gabi. May ilaw sa loob at mahahabang palawit. Sa ngayon, for the last 25 years, wala na akong nakikitang parol, kung mayroon man, ang mga ito ay gawa sa kapis - high-priced commercial na. Not the same feeling na ikaw mismo ang gumagawa - nawala na yung joy of personal accomplishment.

Nine days before Christmas ay simula ng simbang gabi. May banda ng museko na tumutugtog habang naglilibot para manggising sa may nais magsimba ng madaling-araw. Sa patyo ng simbahan, naroon ang mga nagtitinda ng masasarap na puto bumbong, bibingka at mga kakanin. The best of the Christmas season of the good old days.

Day before Christmas, natatandaan ko na ang aking Lolo or Ingkong ang nagpe-prepare or nagpapakulo sa hamon. Mga dalawa o tatlong beses pinakukuluan ang pata ng hamon. After the last pakulo, ilalagay ito sa isang malaking bandehado, lalagyan ng brown sugar sa ibabaw at susunugin ang brown sugar by pressing an almost red hot flat cooking utensil (syense) sa surface ng hamon. With pineapple slices and syrup, ito ang main course ng noche buena, served with hot pandesal, keso de bola, tsokolate o kape, and a lot of times, with tinolang manok or arroz caldo. We are missing the good old style noche buena.

Sa araw ng Pasko, naglilibot kami para mamasko sa mga kamag-anak, panay ang mano sa mga Lolo/Lola, Tiyo/Tiya, Ninong/Ninang, naghihintay kung ano or magkano ang ibibigay na pamasko. Ito at marami pang ibang kaugalian noong araw ang aking hinahanap-hanap ngayon.

Iba na ngayon ang Pasko, too commercialized na at nagiging sensitive issue sa ibang grupo. Nowadays, some say happy holidays instead of saying merry christmas, as a way of greeting. Department store displays "Happy Holidays", instead of "Merry Christmas". How sad. I hope and I pray that we have the tradition of the good old days BACK ! !

(Dear Mon, hindi ikaw lamang ang nakaka-miss ng Christmas of the good old days, nang simpli pa ang buhay… nang ang panahon ay payapa at tiwasay… nang dalisay pa ang tubig na umaagos sa batisan at ginintuan ang sikat ng araw… (Remember these lines? Lifted from KAMI ng Aklat ng Ginintuang Alaala ng ating Klase!)

But life goes on. Kaya alam mo ba? Isang Pasko, minsan, ang inihanda ko ay nilagang manok at pata ng baboy at saka morcon. I was trying to recapture the taste and smell of my childhood’s Christmas. Pero, mas gusto ng mga anak ko ay sotanghon, fish salad at roast chicken sa Pasko.

Pati nga iyong chinese ham. Nabanggit ko noon sa aking personal sharing ang uwing mga hamon ng aking Amang. Ganoon nga lutuin iyon. Pakukuluang mabuti, itatapon ang pinagpakuluan at hindi dapat ibahog sa kaning ipapakain sa aso, gagalisin ang mga ito. Pakukuluang muli nang kung ilang ulit, hanggang sa pinakahuli, na palalambutin sa pineapple juice na may kasamang mga spices. Tandang-tanda ko pa rin ang napakainit na siyense na talagang pinagbabaga, parang sa panday, na idinidikit sa taba ng pata ng hamon na binudburan ng asukal na pula. Sasagitsit naman ito. Gusto ko ang tunog nito. Saka ang amoy ng nasusunog na matamis (oy, di ba, ang tawag natin sa asukal ay matamis, sabi nga ni Bert Marcelo, e, taga-Bulacan kasi siya, me punto…) At minsan nga, bumili ako ng Chinese ham, na luto na, ready to eat na raw. Sa gayon ding kadahilanan, ibinabalik ko ang Pasko ng aking kabataan. Nakupo, ang tigas ng hamon, ang alat, medyo makati pa kamo. Ay, the following year, balik na lang ulit kami sa Fiesta Ham. Buti ngayon, Majestic na.

Pero sa isang dako, tayo naman ngayon ang humahabi ng bagong alaala na dadalhin sa gunita ng ating sariling pamilya, ng ating mga anak, kalaunan, ng ating mga apo. Kung tatanungin ko ang mga anak ko ngayon, natitiyak kong marami na silang masasabi tungkol sa Pasko ng kanila namang kabataan. Naiiba sa atin, pero, iyon naman ang gusto nilang babalik-balikan, kalaunan, sa kanilang pagtanda.

Happy Holidays? Ano ang masasabi ko rito? Ano ang magagawa ko rito? Ito lamang. Between the two of us, between your family and mine, between you and me and our friends of the good old days, ganito pa rin ang magiging batian: MALIGAYANG PASKO AT MANIGONG BAGONG TAON !!!)