Estrella

COUNTING  MY  BLESSINGS

May natatandaan akong awit noong araw, Counting My Blessings -

When I'm worried and I can't sleep
I count my blessings instead of sheep
And I fall asleep counting my blessings
When my bankroll is getting small
I think of when I had none at all
And I fall asleep counting my blessings...

At sinubukan ko rin itong gawin noon kapag hindi ako makatulog.  Ngunit kapag hindi siguro totoo sa loob ang ginagawa o kaya ay lumilipad naman ang isip sa ibang bagay, hindi tagumpay ang kinalalabasan.  Bata pa kasi, hindi pa focus sa mga ginagawa.

Noon naman, napanood ko si Oprah at ang isinusulong niyang pagdebelop ng sarili na magkaroon ng attitude of gratitude. Tama namang halos kasabay itong naging paksa sa miting na dinadaluhan ko.  Sinabi ng aming facilitator, bago raw matulog, ugaliin namin ang magpasalamat.  Magagawa raw ba namin ang makabilang ng limang bagay, sampu, dalawampu, hanggang sandaang bagay, na ipagpapasalamat sa aming buhay?  Parang ang dami naman.  Pero, subukan ninyo.  Dahil sinubukan ko.  Hindi sa isang upuan lamang tulad nang sinabi ng aming facilitator, kundi, sa bawat sandali na maramdaman ko ito.  At itong “attitude” na ito, na sinasabi ni Oprah, ang kapag naitanim mo sa sarili, ang magbubulong sa iyo na magpasalamat sa tuwi-tuwina..

Hindi ba kung pagod na pagod ka sa paglalakad at nakakita ka ng mauupuan, nababanggit mo, ay, salamat po!  Kung uhaw na uhaw ka at may nainom na tubig, sasabihin mo, ay, salamat po!  Kung gutom at may nag-alok o nakakita ng mabibilhing pagkain, ay, salamat po!  Kung biglang umulan at may nasilungan, ay, salamat po!  At kung matindi ang sikat ng araw at may nagpasukob sa payong, ay, salamat po!
 
Tunay na marami tayong maipagpapasalamat sa ating buhay.  Tulad ngayon, salamat sa computer, may email, mga nasa malayong lugar, nakakausap.  Salamat sa internet, may skype, ang malayong pamilya, nakikita, nakakaulayaw.  Salamat sa text, naipaaalam mong maaatraso sa pagdating, matrapik, para huwag mag-alala ang naghihintay. 

Salamat at may tubig sa gripo o poso, salamat sa kuryente, sa telepono, sa mga sasakyan, sa kalsada, sa mga supermarket, sa mga tindahan.  Salamat sa mga ospital, iskwelahan at mga simbahan.  At sa pamahalaan... kahit paano...

Marunong kang bumasa o tumula o umawit ngayon.  Salamat sa mga gurong nagturo sa iyo nito. Salamat sa doktor na gumamot sa iyo, sa anak mo, sa pamilya mo.  Salamat sa kasambahay mong naiiwanan upang ikaw ay makapaghanap-buhay. Salamat sa nagrarasyon ng diyaryo, sa naglalako ng binibiling taho, sa karterong naghahatid ng sulat.

Salamat sa ulan, salamat sa araw, salamat sa ulap, sa bituin, sa buwan.  Salamat sa ibon, sa alagang aso't pusa, salamat sa mga halaman...

Sa pinakasimpling pamamaraan, kapag matutulog na tayo at binabanggit ang salitang salamat po, maaaring isaisip natin na salamat, nakaraos na ang ating araw.  Mamamahinga na at salamat, may bubong sa ating ulunan, may hinihigaan, tahimik na ang kapaligiran.  Salamat sa pamilya, sa mga kaibigan.  O kahit na sa mga hindi kaibigan na dahil sa kanila ay natututo kang mag-isip o magnilay-nilay, bakit? 

Salamat sa mga magagandang nangyari sa buhay.  At salamat rin sa mga hindi natutupad na pangarap o adhikain, baka hindi pa panahon na ito ay makamtan.  O baka hindi ito ang para sa iyo.  Baka may higit pang nakalaan.  At may dahilan...

Na ang Diyos lamang ang nakaaalam. 


Salamat.