Graduation Noon...Reunion Ngayon... at Minsan,, May Kasunod pang Iba...

Graduation Noon...

Reunion Ngayon... at

Minsan, May Kasunod pang Iba…

Panahon na naman ng pagtatapos sa pag-aaral ng mga istudyante.  Kahapon, nang papunta ako sa kabayanan ng Marikina, nadaanan ko ang isang paaralan na nagdaraos ng graduation ng mga bata. Ang oras ay ikasampu ng umaga. Ang mga magtatapos na istudyante ay nakaupo sa mga silyang nasa ilalim ng matinding sikat ng araw, sa gitna ng bakuran ng hugis letrang U na mga gusali ng paaralan.

Kawawa naman ang mga bata, komentaryo ng isang nagdaraan. At naisip ko, kami ba, noong araw, ganito rin? Nakabilad rin sa araw?

Sa pagkatanda ko, makapananghali ginanap ang aming graduation, mga alas dos siguro. Mainit rin, nakabilad rin kami sa araw, ngunit sa totoo lamang, parang hindi naming ininda iyon. Excited kami! Sa wakas, ga-graduate na! Luluwas na sa Maynila!

At ang ganda yata ng suot namin. Puting damit na hanggang kalagitnaan ng binti, yari sa lace. Puting sapatos na may isa’t kalahati hanggang dalawang pulgada ang takong. Naka-stocking pa na ang pumipigil lamang sa pagdausdos sa binti ay garter sa hita. Kung mahaba ang buhok na dati ay nakatirintas pagpasok sa klase, noon ay nakatribuson. O bagong kulot kaya. At higit sa lahat, for the first time sa marami, naka-lipstick kami! At kolorete, na lipstick rin na ipinahid sa pisngi (wala pa yatang blush-on noon).

Ang mga lalaki ay naka-truvenized. Iyon ang tawag sa mahaba ang manggas na shirt. Hindi ko matandaan kung ano ang kanilang pantalon. Khaki pa rin siguro.

Inabot kami ng dilim sa dami ng mga presentation. Ang nasabing presentation ay nasa segment ng aking participation sa palatuntunan. Kinakatawan ko kasi ang subject namin na Physical Education, kaya, may folk dance dito, kaunting gymnastics at kung anu-ano pa. 

Masaya ang lahat. Masaya ang high school days. Masarap na pinagbabalikan.

Kaya nga mayroong mga reyunyon. Kung saan muling nakakatagpo ang mga unang pag-ibig. Sabi nga, first love never ever dies daw. Witness ako diyan. Sa totoo lang.

At diyan pumapasok iyong nasa titulo ng introduksiyong ito na …

Minsan, May Kasunod pang Iba.

Tulad ng kwento ko ngayon tungkol sa buhay at pag-ibig ng magkamag-aral. Na may bahid ng katotohanan. Opo!

Bukod pa sa ibang kwento ng tunay na buhay… na naghihintay na magkatotoo!

Opo!