Monday, September 26, 2011

HINDI MABUKSAN ANG AKING BLOG


HINDI MABUKSAN ANG AKING BLOG

(At Ilang Feedbacks)

Kamakailan, ganito ang nilalaman ng mga email na dumating sa akin mula sa ilang tagasubaybay. Muli, kailangan sigurong ilagay ang kumpletong address.

Http://www.estrella-eve.com

O kaya, mag-bookmark kayo. Habang nasa blog ko na kayo, pindutin ang “bookmark” na kahilera ng “file”. “edit” etcetera. Sunod, pindutin ang “bookmark this page”. Next time, iyong naka-bookmark na blog na lang ang klik ninyo at magkikita na tayo!

-Sabi ni Paeng: Tama ka. Nabuksan kong muli ang website at nabasa ko ang iyong kwento. Maganda. You put up a lot of philosophy in there that I am sure could guide the young ones in their choices in life.

(Sana nga, na kahit paano, may mapakinabang sa pagbasa sa blog. Bagama't kung nag-enjoy ang bumasa, matutuwa na ako. Salamat.)

-Narito pa ang isa: Oo nga 'yong una di nabuksan, pero itong huli, ok..we both enjoyed the story. Thank you so much. Hanggang sa muli!
Laging nag-aabang ng kasunod.
Bining and Baby

(Siguradong laging may kasunod, hangga't naririyan kayo!)

-Dear Eve,
Maraming salamat, nabuksan ko lahat iyong kwento sa blog na pinadala mo. Talagang enjoy ako sa mga kwento mo, lalo na iyong tungkol sa ating sariling kalagayang, be free to do, what our body can do and want to do, who cares Your memories of childhood enjoyment during rainy season, I love it!
Ka Oscar and Lilia

(Sana lang, mag-share naman kayo ng memories ninyo. Ibang-iba ang mga alaalang dala ng tag-ulan sa ating magkaka-henerasyon, sa alaalang dala ng tag-ulan sa mga kabataan ngayon. Dahil malaki na ang ipinag-iba ng panahon. Ngayon, bigla kung bumuhos ang ulan. Minsa'y napakamalakas, na bigla namang hihinto. Sunod ay sisikat pa ang araw.)

Mula kay Rollie E: Sa wakas! Nabuksan ko din ang kuwento mo at postings para sa Agosto 2011.

Kudos! Apart from the usual interesting story, I like your postings on the poems of our youth.(Sa totoo lang, karamihan ay hindi ko na matandaan, except for the Sonnet of Elizabeth Barrett-Browning!) Like ko rin ang talasalitaan. Bagama't alam ko ang kahulugan ng mga salita, I liked the way you have explained the meaning of each.

Nga pala, comment ko pa doon sa reflections mo sa 'yong birthday na sinabi mong you like the way you have become, It means you can confront your past without guilt nor regret and face the future without fear. You live the present, keep moving on, ready for life's challenges. Bihirang tao ang makapagsasabi niyan! You are at peace with yourself. Sa mga tulad mo -- at hindi kayo marami -- saludo ako! Again, my congratulations.

(Sa totoo lang, sa puntong ito ng ating buhay, anumang alalahanin o agam-agam na dinadala natin ay hindi na para sa ating sarili, kundi para sa ibang miyembro ng ating pamilya. Na maiiwanan. Otherwise, kasabihan nga ngayon, kung nalampasan mo ang sisenta anyos, ang bawat kasunod na taon dito ay matatawag nang “bonus years”. Kapag ang nalampasan ay sitenta, tawag dito ay “bonus months”. Siguro, kapag lampas naman ng otsenta, iyon ay “bonus weeks” na. At siyempre, pag nilampasan ang nobenta, “bonus days” na iyon!)

-Isang feedback tungkol sa “Usapang Tumimo sa Isipan” ang nakatatawang-nakatutuwa, para sa akin. Narito ang email niya ngunit hindi natin babanggitin ang kanyang pangalan: Mga 3 taon na siguro kaming kasal ay hindi pa ako nagkakaroon ng baby. Lagi akong target ng tuksuhan ng mga officemates. Isang araw, magpapasko nuon, maraming mga damit ng bata, laruan, etc, na inilalako sa aming office. Sabi ng isang nakatatandang officemate: "Kawawa ang isang tao riyan, titingin-tingin na lang, hindi makabili. Naku, baka maparis ka kay SORAYA, hiniwalayan ng Shah of Iran." Hindi na ako nakapagpigil. Napikon nako nang husto at sinagot ko: "Ako ho ay may pag-asa dahil bata pa ako; kayo, matanda na." Nawalan siya ng kibo.

Sa oras na 'yon ay wala sa isip ko na binastos ko siya. Natutuwa ako at nakaganti na rin ako. Kasi naman marami nang ulit na ako'y binibiro niya...Pero later on, pinagsisihan ko rin yaon at naging friendly ako sa kanya...Di naman nagtagal at naglihi ako, pero di nagtuloy at nalaglag...then, naghintay uli ng isang taon, bago nasundan, na nabuo na.

Nagsunod-sunod naman ang pagbubuntis ko - manaon. At mayron ding sinabi ang mga miron: "Naku, nang mabuksan naman, ay sinunod-sunod na. Di na yata titigil." Ay naku, sa loob-loob ko lang, ang mga tao, sala sa lamig, sala sa init.

(Agad kong sinagot ang email niya at sinabi kong hanga ako sa kanya. Matapang siya, na nasa lugar. Mayroon kasing mga tao na hindi marunong makiramdam kung nakasasakit sila. Walang mainam sa mga ito kundi sila ay sagutin. At nang magtanda! Pero siempre, sa ngayon nga, nag-mellow na tayo, mapagpasensiya na rin. Hayaan na lamang ang mga ganyang tao. Basta masaya tayo, at peace with ourselves and the world!)







No comments:

Post a Comment