in Pictures, Email, Letter,
Texts and Phone Calls...
Reunion with old, old friends in an old, old house.
Walk-down-the-aisle reenacted by Balikbayans celebrating their golden wedding anniversary, at the lawn in a family reunion...
visit to Marikina Shoe Museum...
Happening at a High School Class meeting - comparison of varicose vein, and the winner is...
Marikina Clean-up Crew in action...
Li-Gaia ...
Just what does it mean?
The wonder of skype... watching them smile at the gifts we sent - Kulasa dolls!
Upgraded barangay road, upgrading gate...
upgrading yard, repairing house...
What a wonderful find in a magic baul - an old newspaper dated September 1989 with the Palanca winners' picture on it, paper money, candle in a bottle, a mass card, a multiflex collection, and a suyod!
How about memories in sea shells picked by maidenly hands on the shore, stored in an old eskaparate, along with used raffia bag, worn out photo album and whatnots... guarded by none other than Rin Tin Tin!
A Barbie is a Barbie is a Barbie! But can it compare with this doll? The favorite doll of a now nonagenarian lady!
Meanwhile, in Marikina, same, old problem.
Rain means flood.
Some makeover needed. But first, to replace cracked wooden electric post with a sturdy one. Then, to pave the sidewalks.
In between all of these were flowers and cakes of birthdays, cute flower girls at weddings, anniversary getaway of churros and tsokolate-e...
And suddenly, it was already November and there would be arrivals in the house. Sliding door were put in place to enclose Li-gaia for the kids protection. Good dog!
With kids around the house, nothing was sacred anymore. Not even an old box of memorabilia where they found love notes, stuffed toys, angels, smurf, Garfield and...
yes!!! an old gown and tiara worn by their mom on their Anda's 25th wedding anniversary! Now tried on by an 11 year old, helped by her sister...
More changes. No Santa Claus but there was Saint Nick. And gifts of chocolate gold coins for good luck and prosperity, oranges and treasures crafted by kids' hands all appeared on the shoes piled beside the door.
Christmas decor with a difference. Our Nativity scene also changed. It was a "sabsaban" alright, but where was the Holy Family?.
Still far, far away... resting after being denied shelter (actually, at the far side of the piano) ...
But on Christmas Eve, they did find the place to stay.
And that's how the year ended... on a happy, hopeful note.
But months before this, there was the nonstop email for the printing preparations of the new book, the nobela - Mahirap Ba Akong Mahalin.
First, the cover. Pastel on paper. Face must mirror the question. Mahirap Ba Akong Mahalin?
At pagkatapos ng maraming sketches at diskusyon, nang nakaraang taon, nalunsad na rin ang aking ikalawang aklat, ang “Mahirap Ba Akong Mahalin”. Print on demand ito sa States at anumang kopya na dito available ay ipinadadala lamang nang partikular. May mga interesado naman at lubos kong ikinatuwa ang mga tinanggap na feedback mula sa mga nakabasa.
Tunay na naging makahulugan para sa akin ang nagdaang taon dahil sa kasiyahang, wika nila ay naidulot ng nabasang nobela. Narito ang ilan:
-Nakuha ko na sa UP ang libro mo, Mahirap Ba Akong Mahalin. Labis akong natuwa. Malaki, matibay ang binding at pang-senior citizen ang font. Magaang basahin. Na in love na naman ako kay Celso at nakiisang damdamin kay Gina. Feel ko siya. Hehe. Para akong teenager. Salamat. Ganda mo talagang magkwento, idol. (Texted by L. T. Rubin of Angono)
-Hoy! Congratulations! Pinuyat mo ako. Ilang gabi akong naglamay para tapusin ang nobela mo. Kahit nga nasa canteen na ako, binabasa ko pa rin ito. Ganda-ganda! Tinutukso na nga ako ng mga waiter, 'Uy si Ma'am, nagbabasa ng love story, kasi picture niya ang nasa cover. Ako nga ba iyon? (Phone call by Celia S. of UP. Hawig kay Arlene ang cover, kaya maaaring kamukha mo rin nang kabataan mo.)
-Eve... galing-galing! Sabi ko sa sarili, si Eve nga ba ang sumulat nito? Si Eve na kau-kausap ko noon, kung makatawa ay kay lakas. Malalim... malalim ang pinaghuhugutan. Piling-pili ang mga salita... simula ng kawalang-hanggan... salagimsim... galing talaga! Hanga ako. (Comment by C. O. B. a balikbayan and an old friend from way way back, when we met recently)
-Naglalakbay na ang libro mo. Nasa kay Celia na sa Pulilan ngayon. Bale tatlong araw na nilamay ko! Hindi ko tinigilan hanggang hindi tapos. Nakaaantig ng damdamin. Di maipaliwanag ang paghanga ko sa iyo. Paano ba makalikha ng obrang ganyan? Pinagpala ka. (By Glo. D. Coronel, Music Professor, UST)
-Naku! Di nga ko makapigil. Grabe. Am trying to slow down kasi I don't want the story to end too soon. (By Emma D. balikbayan residing permanently in the country now.)
-Natapos ko na ang libro. Super! I am so very proud of you. Your parents must be smiling from heaven, looking down on you. Ang Inang mo seguro, sabi sa Amang mo, “Hindi siya huminto hanggang hindi niya nakamit ang gusto niya: ang magsulat." At hindi lang karaniwang pagsusulat. Premiado pa. (By Ruby of Canada)
-Sunud-sunod na araw kong binasa ang libro hanggang sa matapos. Ganda. Gawa ko pag gabi bago matulog, binabalikan ko ang magagandang eksena sa nobela at ulit-ulit kong binabasa. (By Jet P. de L.- of Florida, USA)
Kasisimula lamang ng taon. Katatapos lamang ng isang malaking reyunyon ng aming klase sa high school na isa sa mga dahilan kung bakit ako naging lubhang abala, bukod pa siempre sa mga pampamilyang pagtitipon. Maraming kwento akong utang sa blog na ito. Huwag mag-alala. Mababasa ninyong lahat ito sa darating na araw.
May nagtanong sa amin, sa isang dinaluhang seminar: Ano raw ba ang "purpose in life" ko.
Pinagnilay-nilayan ko ito at dumating sa puntong tinatahak ko na pala ang landas na isakatuparan ang tunay na mithi at layunin ko sa buhay. Noon ay makasulat, makapagsulat, makapagpalathala, manalo sa anumang timpalak na sasalihan upang mapatunayan naman na may karapatan pala akong magsulat, na nangyari naman...
At ngayon...
sa pamamagitan ng blog na ito ay maibahagi ang ilang kwento, mga sanaysay na kontribusyon ng ibang mambabasa, at personal na karanasan sa pagsusulat na baka makatulong naman sa mga mag-aaral, kasama ang mga personal kong karanasan sa mga bagay-bagay na kapupulutan ng ibang pananaw sa paglutas ng karaniwang suliranin sa buhay . Simpli lamang. Dahil simpli lamang akong tao.
Pebrero na ngayon.
Maligayang Araw ng Pag-ibig sa inyong lahat!
No comments:
Post a Comment