Minsan, May Isang Pag-ibig – Mambabasa Mula New York

Minsan, May Isang Pag-ibig
Mula sa Isang Mambabasa

A las tres ng hapon sa Pilipinas. A las dos sa New York. Isang tawag sa telepono ang tinanggap ko. Mula sa isang dating kasama sa dormitoryo. Sa hello pa lamang ay nagkakilalanan na kami at ang tawag ay nagsimula sa hagikgik na di mapatid-patid at kwentong naisisingit sa hagikgik.

Nag-order na ako ng dalawang libro mo. Ang isa ay ibibigay ko sa isang kaibigan na tumira rin sa dormitoryo sa may UST. Totoo ba ang kwento ni VERONICA? Tinawagan ko si ----- at sa answering machine ay tinawag ko siyang Veronica, Veronica, Veronica! Pero wala siya, baka nakauwi na riyan sa Pilipinas para dumalaw. Si Puring naman ang tinawagan ko at hindi pa pala siya nakaka-order, pero balak niyang bigyan si Chita. Tawa kami nang tawa habang ikinukwento ko sa kanya ang mga nabasa ko na. Pinilit niya akong basahin sa telepono ang kwento ni ANDREA. At binasa ko naman, with feelings. Kasi, noong maliit pa ako, mahilig na akong magbasa ng Liwayway. Malabo ang mata ng aking Ingkong at ako ang tagabasa niya. Kapag nga malungkot ang binabasa ko ay umiiyak pa akong talaga. Ganito rin ang nangyari nang dumating ako sa kwento ni ATE NENE. Hatinggabi nang basahin ko ito at umiyak rin ako.

Angeling

(Salamat sa pagbili ng aking libro. Tawagan mo ang iba pang mga taga- dorm at sabihang bumili rin sila. At sa iba pang mga Pilipino diyan. I'm sure na makaka-relate sila sa mga istorya - santakrusan, Mahal na Araw, Todos Los Santos, atbp. At, Angeling, waring hindi mo pa nababasa ang ibang kwento sa libro. Para ka pala nina Femme at Nita na ulit-ulit binabasa, pabalik-balik sa mga kwento sa dormitoryo at nagtatanungan kung sino kaya si Shirley? Sino kaya si Alma? Sa totoo lamang, ang isang kwento ay nagmumula lamang sa isang munting ideya na pinalalago ng malikhaing isipan ng isang awtor. Bow!)