COMMENTS & FEEDBACKS, HUNYO 2009

COMMENTS & FEEDBACKS, HUNYO 2009


BAGO PAKASAL, BAKIT DI MUNA NATIN SUBUKIN


-Akala ko ba naman, kung ano ang susubukin. Sa loob ko lang, aba'y hindi yata wholesome ito....until I finished the story. Sama ng isip ko, ano? Sorry..... (From CPG)

(Nang unang lumabas ang kwento sa Liwayway, iyan din ang sinabi ng isang kakilala sa akin. Akala ko, anya, kung ano na! Iyon ay taong 1972. Pero, sa totoo lang, nangyayari ang ganitong situwasyon. Iyong pagsubok na maghiwalay muna. Mas mainam naman ito, kaysa magtuluy-tuloy sa isang relasyon na may nadaramang alinlangan. Kaya lamang, kailangan ring humanda sa maaaring mangyari. Halimbawa, baka dumating ang panahong gusto mong bumalik, pero wala ka na palang babalikan. Masaklap ito.)


-Talagang ina-abangan ko ang istorya dahil nais kong malaman ang ibig sabihin ng "Bakit Di Muna Natin Subukin". Ang nasa isip ko ay subukan muna ang "live-in". Mali or taliwas ang nasa isip ko. IPAG-PAUMANHIN. Overall, ang kwento ay maganda at nakakaaliw. Kailan ang kasunod? (From MT)

(Sa panahong ngayon, parang nagiging karaniwan na ang “living in” kahit na rito sa Pilipinas Katwiran nila ay para madali ang pakikipaghiwalay kapag hindi nagkasundo. At dahil hindi legal ang diborsiyo sa Pilipinas, sa abroad sila nagpapakasal para doon din magdiborsiyo.

Ewan ko lang, pero kung tatanungin ng mga magpapakasal ang mga pag-asawahang tatlumpo, apatnapu, o limampung taon nang kasal, malalaman nilang ang relasyon ng isang mag-asawa ay talagang dumadaan sa mga mumunting alitan (sa pera, sa pagpapalaki ng mga bata, sa mga in-laws, sa trabaho, sa mga kaibigan, etc.) at sa hindi pagkakasundo, bahagyang panghihinawa sa isa’t isa, pagkainis, o paminsan, sa pagkakaroon ng atraksiyon sa iba, lalo at natapat sa panahong magkagalit o nagtatampuhan sila.

Ngunit ang lahat nang ito ay lumilipas. Parang tubig na lumilinaw, huwag lamang lalabusawin sa pamamagitan ng mga hakbang na pagsisisihan kalaunan. Halimbawa ay sa pagbibitiw ng mga masasakit na salita. O sa pagdadala ng ikatlong persona sa relasyon na bubuo ng isang tatsulok at tuluyang maghihiwalay sa dalawang taong pinag-isa ng matrimonyo.)


-Para yatang bitin o meron akong na-miss? Nakaka-awa naman si George! (From BL)

(Iyan ang gusto ko sa iyo, talagang “feel na feel” mo ang kwento. Pero, talagang ganyan ang buhay, di ba? Ang papel ni George sa buhay nina Rhia at Bert ay parang bilang “eyeopener”. He may be a good catch, pero sa kabila nito, nadama ni Rhia na talagang si Bert ang gusto niya. Kaya, bumalik siya rito. At nangyayari talaga ito. May kakilala akong ganyan. Bueno, huwag mo na akong tanungin kung sino ito!)


-Regards to all. And thanks for your very entertaining kuentos. You're just like wine -- gets better as it ages! Missing you all. (HT)

(Thank you. Miss your family, too. Tanda ko pa noong bago tayo sa Marikina, noon nadiskubre ni Boy na ako pala ay nagsusulat sa Liwayway, na ako ang may kwento noong tungkol sa tinamaang low-cost housing sa SSS. At magkapit-bahay tayo! Natuwa naman ako na ang mga tagahanga ko at mambabasa ay CPA at executive pa!)


-Good day po! Nakakatuwa po pala basahin ang inyong blog...halos purong Tagalog. Salamat po sa pag preserve ng ating kultura kahit modern ang medium. Dadalaw po ako ulit sa blog nyo. Na share po sa akin ito ni Wendy na kasamahan ko sa trabaho. Regards po kay AS! (From ZB)

(Salamat din sa pagbisita mo. Sana nga, lagi ka nang dadalaw dito. You may also share the blog address with others who may be interested in Pinoy-things, kwentong-Pinoy, and all that. Sabi ni Devi, she visits the blog also. Si Lynlyn din. Si Weng din noon, ewan lang kung hanggang ngayon. My blog is open to reader’s input, comments and feedback. Parang interactive baga. Kasi, minsan, may kwento o reflections dito na somehow, may connection din sa buhay ninyo. Do share.)


-Hi Tita Evelyn! Gud evening po. Totoo at sang-ayon ako sa sinabi ni Zaida na nakakatuwang basahin ang iyong blogs...dami kong napupulot na magandang halimbawa. Tunay na nakaka-relate din ako sa iyong mga kwento at naaaliw pa kamo sa mga lugar at pangalan na ginagamit mo sa iyong mga pagsulat. Sa totoo lang pabalik-balik ako at paulit-ulit kong binabasa ang iyong mga isinulat dito. It's an honor for me and I'm proud to tell everyone na "musmos" pa lamang ako ay kilala ko na si Evelyn Estrella. (WSD)

(Musmos ka pa lamang ay kilala na kita! Mabuti na lamang at hindi alam ng nakararami kung ilang taon ka na! By simple arithmetic, malalaman nila tuloy kung ilang taon ako, although hindi ko naman ipinagkakaila na SC na ako at entitled na sa 20% discount ang binibili kong gamot sa Mercury at mga pagkain sa restoran.

Nabanggit ko na nga noon na ang mga ginagamit kong background ng aking mga kwento ay mga familiar places, with familiar sights and sounds and peopled by familiar names. May ginawa nga akong kwento noon na ang pangalan ng lahat ng karakter ay hango sa pamilya ninyo. Isang Gabing Walang Telebisyon. Nakasama pa nga ito sa anthology ng mga Women Writers na inilabas ng Ateneo Publishing. Ang pangalan ng libro ay “Ang Silid na Mahiwaga”. I remember, binigyan ko kayo ng isang kopya.

By the way, kung alam mo ang address ng mga pinsan mo sa California (Myrna), do tell them about this blog. I’m sure, they will be interested. And share and send feedbacks. Salamat !!!)