Estrella

FERRIS WHEEL

Nitong nakaraang buwan ng Setyembre, nagkaroon kami ng pagkakataon na makapamasyal sa dakong Makati.  Hindi kalayuan ang Marikina sa Makati, ngunit dahil sa trapik, bihira na kaming magtungo rito.  Unang-una ay marami nang mall at sinehan sa gawi namin, di tulad noong araw na talagang dumadayo kami rito upang manood ng sine.

Sa MOA ay buong araw kaming naglibot, nananghalian sa isang tipong Greek restaurant at sa bandang hapon ay nanood ng mga sasakyang yao't dito sa kahabaan ng lansangang nasa tabi ng dagat.

Noon ko nakita ang malaki, matayog na ferris wheel.  Pumasok sa isip ko na sumakay rito, ngunit sa mga oras na iyon, waring hindi ito umaandar.  Nagkuha na lamang ako ng larawan nito.  Tuloy naalaala ko ang isang panahong ang pagkakaroon ng karnabal na may mga sasakyang tulad ng ferris wheel at carousel ay big deal na big deal sa isang pistahan.  Sugod na ang barkada sa patyo ng simbahan kung saan nakatayo ang mga ganitong sasakyan at nakahilera ang maraming booth na tinatayaan ng beto-beto, saka mga kubol na kinaroroonan ng kuno ay pinakamaliit na tao sa mundo o ng taong isda o sirena.   Pero dahil wala namang pera ang aming mga kasama para mapanood ang mga ito, nagkakasya na lamang kami sa pangungukot ng butong pakwan o nilagang mani.  Ni hindi nga makabili ng cotton candy.  Ganda-ganda pa naman!

Sa pagsapit ng panahon ng Kapaskuhan, muling mabubuhay ang mga karnabal na pupuntahan ng pami-pamilya.  Higit na maraming rides ngayon.  Higit na maraming panoorin.  High tech pa ang karamihan.  Lalo na sa mga may kakayahan na makapunta sa Disneyland o Disneyworld, anytime of the year.  Ngunit ang mga ito ay para sa henerasyon ngayon ng mga kabataan.  Kung paanong sa aming mga anak at sa kanilang mga kaibigan, ang Payanig sa Pasig ang nakapanikit sa kanilang alaala.  At Holiday on Ice sa Araneta.

At kung paanong sa amin namang gunita, ang nakatatak ay ang karnabal ng aming kabataan.

Narito ang kwento para sa buwan ng Oktubre.  Na siempre, nagsimula at nagtapos sa isang karnabal.