COMMENTS AND FEEDBACKS – September 2008

COMMENTS AND FEEDBACKS – September 2008

PAGKALIPAS NG BAGYO

Medyo kakaunti ang tinanggap kong feedback ngayon, bagaman at ayon sa account login and control panel ko ay marami naman ang naging bisita sa nakaraang mga araw.

Ilan sa sampung top keywords and referrers na ginamit sa kani-kaniyang search engines ay ang sumusunod:

1. Banda ng musiko ng Hagonoy, Bulacan – Mayroon sigurong naghahanap ng impormasyon tungkol sa banda ng musiko sa google at nadaan siya sa Estrella, e, nagandahan siya sa pangalan ko, nagklik siya. At napunta siya sa aking blog. At binasa na tuloy ang “Karugtong ng Isang Mayo” kung saan may banda ng musiko na lumilibot sa karsada.

2, Simbahan ng Barasoain – Isa pa itong naghahanap ng impormasyon tungkol sa simbahan ng Barasoain, bumagsak sa aking blog. Nabanggit ko kasi ang simbahang ito sa “Sino Ba ‘To?” na isang posting tungkol sa sino ba ako.

3. Plamenco – Ito ang masaya. Nagulat ako. May naligaw sa aking blog dahil nagse-search siya siguro tungkol sa mga Plamenco. Agad akong nag-google ng Plamenco at doon ay nakita ko si Vice-Gov. Rely Plamenco, saka ang Brooklyn specialist, primary care doctor and internist na kapatid niya, si P. Plamenco. So, nag-scroll ako at hinanap ko kung paano may napunta sa aking blog. Aha! May comment pala si Doc tungkol sa “Tampuhan” ni Luna, na nagustuhan ng kanyang mahal na esposa. Iyon ang nagturo sa kung sinuman iyong nagsa-surfing para makabisita sa aking “bahay”…e… blog pala.

4. Santakrusan, singkaban, sangkutsa, nangangasera – ito ang mga hinahanap nilang impormasyon, for whatever purpose, sila lamang ang nakaaalam, pero, naligaw tuloy sila sa aking bahay. And they are most welcome.

5. Si Regina at Ako – ay isang kwento na nanalo sa Palanca marami nang taon ang nakalilipas. Ito ay kwento ng buhay. Ang balak ko dito ay sa isang koleksiyon ng mga iba ko pang kwento isama. Sa isang koleksiyon na ipalilimbag ko for a bigger audience, kumbaga. For publication.

Napansin ko rin sa mga bumisita ng nakararaang araw na hindi lamang ang current posting ang kanilang binabasa. Nagpupunta sila sa Archive at sa mga nakaraang posting, tulad ng Iskolar, Karugtong ng isang Mayo, Sino ba ‘To., Pag-ibig ni Dalisay, Labinlima Lamang, ibig nang Mag-asawa… at iba pa.

Sa mga visitor countries naman, may nakita akong nakatutuwa. Although public blog ito, ang originally invited readers ko na binubuo ng mga classmates, relatives at friends, ay karaniwang nanggagaling sa Philippines, USA, Canada at Australia. Pero, may mga bisita ako na nagmumula sa Italy, UAE, Spain, Saudi, Malta, Germany at iba pa na nalimutan ko na, kasi, after a while, nabubura na ang lista nila at ang mga current lamang ang nakalagay. Ang nakatutuwang parte nito ay kung paanong muli at muli kong nakikita ang mga visitor countries na ito. Na ibig sabihin, umuulit sila. Latest pruweba nga ay ang visitor from Germany na isang bookmarker na! Nakatataba ng puso, totoo po. Sana, dumami pa sila.

Narito ang ilang comments na natanggap ko:

-Thanks. I enjoyed very much. From RP

-Maganda ang story at nagustuhan ko ang ending. Lagi kong ina-abangan ang susunod na story. From M.

(Salamat po sa inyo. Huwag kayong madadala sa pagbasa at pagsasabi kung nagustuhan ninyo. Kasi, kumbaga sa halaman, ang feedback na tinatanggap ko ang nagsisilbing “pataba” o “tubig na dumidilig” upang manatiling masigla at ganado ako sa aking ginagawa. Pasensiya na po, tao lamang po ako, kailangan pa rin ng “stroking”. Alam n’yo na, nabasa ko iyon sa “I’m OK, you’re Ok”.

-Hay, salamat naman at nang matapos ang bagyo ay lumiwanag naman ang relasyon nila Tony at Nidia. Sabi nga ay palaging may mabuting dinudulot ang kahit na anong pangyayari sa buhay kahit na ito ay sakuna o kalamidad o kahit anong masama mang event. Tunay na tunay na nagaganap ang mga ganito sa buhay ng tao. Aabangan ko uli kwento mo. Regards and God bless. From C.

(Yes! Di nga ba everything happens for a reason. Minsan, parang the end of the world, pero, after a while, or a long while, lumiliwanag ang lahat. Kaso, tayo ngayon, nakikita na agad natin ito. Dahil siguro, mahaba na ang nalakaran nating buhay. Pero noong bata pa tayo (na kamakailan lamang, heh heh heh), masyado tayong impatient at agad nagre-react sa mga situation. Sana, ang mga bata ngayon, kung makababasa sila ng ganito, may matutuhan sila.)

-I enjoy reading your stories. I wish I could share it with my eldest sister, Generosa V. Castillo in the Philippines who was a short story writer in Liwayway when she was still physically healthy. You met her at Kuya Crispin's birthday party. She's the lady on the wheelchair that I brought in late. I remember her everytime I read your story and I can't help myself to stop my tears flowing. I can't really believe that my eldest sister who I knew as the smartest and the best writer in my family that I admire most can't even walk and move herself now. Gone were the days when she would ask me whenever I reached home from school, " How was your day, Baby?" I was the most madaldal in my family, then. I would tell everything that happened to me. She would refine my stories and add them to her collection, many of those were published in Liwayway and she used to give me balato. Piso.

She is the main reason why I always need to go home on Christmas.
I know we live only once and life is too short, we don't know when is the end of that gift of life the Almighty Father gave us. It seems I'm getting too emotional. Sana mai-share mo sa kanya ang mga obra mo. That will make her surely happy and I will surely feel happy to know she is happy because I love her so much.

A million thanks for sharing us your stories, From R.

(I took the liberty of posting in full your email. A million thanks to you also for your time, reading and enjoying my stories. Sana, we could still find a way to have your sister get access to my blog, thru any of your relatives’ email. Malapit na ang December. Shall we see each other again? Perhaps, sing with Crispin again? This coming October, my ka-duet is coming home from California. Abangan!)