Cherry Pics

Natatandaan ko pa, ang una kong suweldo ay ibinili ko ng class ring. Kasi noong panahon namin, uso ang nagbibigayan ng class ring ang magnobyo. Pero wala pa akong boyfriend nang bilhin ko ito, naghahanda lang. Ang pangalawang binili ko ay camera, isang Kodac Brownie. Ang pangatlo ay pagpapa-assemble ng isang Hi-Fi sa isang pinsan, kumpleto sa turntable na pwedeng lagyan ng patung-patong na plaka para sunud-sunod ang tugtog. Siempre, inipon pang lahat ang pambili ng mga ito, kasi, una muna ang obligasyon. Noon ang sinundan kong kapatid ang nagbayad ng aking upa sa dormitoryo sa buong pag-aaral ko bago siya nag-asawa. Ako naman ang nagbigay ng allowance sa sumunod kong kapatid habang ito ay nag-aaral. Ganoon kami noon. Kayo ba ngayon?

Pero balik tayo sa camera. Ang hilig kong magkuha ng pictures noon. Black and white pa 'kamo at kailangan pa ang film at pa-develop. Kung ang mga bagong naghahanap-buhay noon ay mahilig sa pagbili ng alahas, ako naman ay sa pagbili ng film at long-playing records noon. Ngayon naman, napansin kong basta nagkapera ang isang naghahanap-buhay lalo at wala pang pamilya, sa Boracay na o Palawan o Bohol o Singapore o Japan mo mababalitaang nagpunta. At wala nang debe-develop ng pictures. Punta ka na lang sa facebook nila.

Kay Cherry pa rin ako, ang sumpungin kong celfone na malimit mag-init, ewan kung bakit. Narito ang ilan kong kuha. Natuwa lang ako.

 

 Halinang maupo... sa ulilang bangko

At doon aliwin sawing mga puso.

Ang bughaw na langit, ating tingalain

Palad ng pag-ibig ay doon basahin.

O kakain muna nang sabay

Ng ensaladang makulay

Na pati mga petal

Kasama na ng gulay!