Estrella

RANDOM  THOUGHTS... 
RANDOM  TALKS... 5

Sleepover:  Nakaranas ba kayong mag-sleepover noong kamusmusan ninyo?  Iyong matutulog sa bahay ng isang kaibigan?  Ng mga kabarkada?  Uso ito abroad at dahil tayong mga Pinoy ay tunay na magaling na manggaya, sa pananamit, sa pagkilos, sa pagsasalita at sa kung anu-ano pa, ginagawa na rin ito ngayon dito sa atin.  Sa mga lubhang mura pa ang edad, makabubuting supervised ang ganitong aktibidad.  At lalo na siguro sa mga teen-agers ngayon!
Ang katotohanan ay masaya ang ganitong pagsasama-sama ng magkakaibigan.  Dito sila nagkakakwentuhan nang husto.  Ng kanilang mumunting lihim.  Dito sila nagkakakilalang mabuti.

Noong nasa Maynila na ako at nag-aaral, uwian ako tuwing Sabado at bumabalik lamang ng Linggo.  May naiwan akong mga kapit-bahay na kabarkada sa probinsiya na hindi na nagpatuloy mag-aral sa Maynila.  Tuwing uuwi ako, hinihiling kong paminsan-minsan ay matulog sila sa bahay namin. Sila, kumbaga, ang nag-i-sleepover sa amin.  Ang aming bahay ay larawan ng mga sinaunang bahay noon na pawid ang bubong, tabla ang mga dingding at sahig sa sala at kawayan naman ang sahig ng mga kuwarto, komedor at kusina.

Dahil okupado ng pamilya ang mga kuwarto, sa sala kami naglalatag ng malaking banig at tabi-tabi kaming limang mga teen-ager dito.  Kung gaano kalaki ang banig, ganoon rin kalaki ang aming kulambo (hindi pa uso ang screen sa probinsiya noon).  Binubuksan pa namin ang bentanilya para nasisilip namin ang mga nagdaraan sa kalsada. Kaya tuloy nang minsang kumidlat dahil umuulan, todo arte kami dahil inaari naming flash ng camera ang kidlat, at kami ay kinukunan ng litrado ni Topico, ang kilalang photographer ng aming bayan.   Ang saya-saya namin, bulungan, halakhakan, ang pinag-uusapan ay ang mga crush – kung saan nakita, kung ano ang suot, kung ano ang sinabi.  Kinikilig pa. Tandang-tanda ko pa ang isang senaryong ipininta ng isa kung saan pagdating ng panahon, nag-asawa na siya ngunit hindi naman doon sa kanyang crush.  Sa senaryo niya, agad siyang nabiyuda.  Tamang-tama, nang nasalubong niya ang dating crush, namatay rin pala ang napangasawa nito.  kaya silang dalawa pa rin ang nagkatuluyan.  (Awa ng Diyos, hindi naman nangyari ito sa kanya!) 

Seniors:  Ang kwento ko naman ngayon ay sleepover ng mga seniors.  Naging kagawian na naming magkakaiskwela sa high school na pagkatapos ng aming reunion, kaming mga babae ay nag-i-sleepover, pwera mga husbands na tagahatid at tagasundo na lamang ang papel.  Ito ay ginaganap namin sa condo unit ng balikbayang kaiskwela na may-ari nito.  Dahil halos taon-taon ay umuuwi sila ng Pilipinas, naging taon-taon na rin ang pagkikita-kita naming ito, kahit simpling get-together na lamang ng klase ang nagaganap at hindi malakihang reunion.

Ngayon, tingnan ninyo ang takbo ng kwentuhan at usapan ng mga seniors sa kanilang sleep-over, na malayung-malayo sa mga teen-agers!

-Anong gamot mo sa iyong maintenance?
-Betazok.
-Ay, pareho tayo.  Anong miligram?
-Hoy, alam ba ninyo, pag may allergy kayo, di dapat basta iinom ng anti-histamine.  Baka contra sa gamot ninyo sa hypertension.
-O, kain kayo.  Pastilyas, galing Bicol iyan.
-Naku, matamis, diabetic ako.
-Ako rin.  Uminom na 'ko ng metformin.  Ikaw ba, ano sugar mo?
-Di ko alam.
-Ano blood pressure mo?
-Ayyy, di ko tinitingnan.  Pag tiningnan ko sa gabi at mataas, hindi ako makakatulog.  Kapag sa araw ko tiningnan, sira na ang buong maghapon ko.
-Ako, lagi, monitored.
-Ano ang gamit mo, iyong sa wrist o iyong may stethoscope?
-Bawal na ang mercury.
-Kayo ba, nasakay na sa ambulansiya?
-Naku, ako, madalas.  Accident prone yata ako.  Minsan nga, nahulog ako sa hagdan.  911 ang tinawag.
-Ako naman, nag-collapse sa may krosing sa atin.  Buti, may tumulong at tumawag ng ambulansiya.
-Siyanga pala, saan ba tayo kakain?  Sa labas?
-Oo, may Japanese restaurant diyan sa kanto.  Lalakarin na lang natin.
-Di ba delikado maglakad?  Gabi na.
-Alisin na lang ninyo mga alahas at huwag magdala ng bag. 
-O, huwag namang lahat ng alahas, baka akalain sa restoran, wala tayong pambayad.
-Saka baka lalong mapansin ng holdaper, bakit walang alahas ang mga ito.  Kapkapan pa tayo.
-Mayroon ngang matandang naholdap.  Iyong pera niya e sa loob ng ano niya itinago. Alam pala noong holdaper.  Sunod, sabi noong matanda...
-Nakow, joke iyan.  Talaga, ikaw!
-Buti, natatandaan mo ang punchline ng mga joke mo.  Ako, nalilimutan ko!
-Ilista mo.
-Naglilista nga ako.  Pag nga mag-gro-groseri, may listahan ako.  Kaso, iyong listahan ang nalilimutan ko.
-Ako, kasasabi ko lang, di ko na maalaala!
-Alzheimer na 'yan!
-May gamot na ang alzheimer.
-O, ano?
-Pa-opera ka sa tiyan.
-Ha?

Ganyan po ang takbo ng usapan ng mga seniors na nag-i-sleepover.  Samu't samu't.  Kung anu-ano ang pumapasok na paksa.  Na ang iba ay hindi naman totoo.  Bali-balita lang.

Ang grupong ito, na nakabalabal lahat dahil mga ginawin na, nang pumasok sa loob ng restoran, na walang mga suot na alahas at iisa lang ang may dala ng bag, ay nakangiting sinalubong ng mga waitress, na sa loob-loob siguro, ayyy, mga seniors, mabagal umorder, makulit, pero okey namang mag-tip, lalo at malaki ang kanilang discount.