Summertime

SUMMERTIME

Mayo na naman! Bakasyon grande ng mga istudyante. Mother's Day. Flores de Mayo. Santakrusan. Outing sa beach. Picnics. Pasyalan. Kwentuhan. Balikbayan. Reunion. Kantahan.

Kapag summer, ito ang mga awit na pumapasok sa isip ko. Mga lumang kanta tungkol sa Mayo na ni hindi lumalabas kapag hinanap ko sa google. Flowers are blooming in May, flowers that speak of romancing, hearts that are carefree and gay, beautiful moments together... Ni hindi ko matandaan kung sino ang kumanta nito. Pero ang naaalaala ko ay matinding sikat ng araw, mainit na simoy ng hangin, tugtugan sa piyano, pretend you're happy when you're blue, it isn't very hard to do... at ang paborito ng isang kaibigan, why don't you believe me, it's you I adore...at maghapong ginugugol sa pakikipagkwentuhan sa barkada tungkol sa mga lihim na crush na itinatago sa mga letra at numero na pinagbabalik-baliktad para huwag mahulaan.

Nabanggit ko ang pagkanta, nitong mga nakararaang araw ay may pinagkaabalahan akong tunay. Iyong mga nabaha kong CD na koleksiyon ko ng mga awit nina Frank Sinatra, Mel Torme, Doris Day, Beatles, Nat King Cole, The Rat Pack, Mitch Miller, Paul Anka, Neil Sedaka, Gershwin, Mancini, Mantovani, Big Band, mga Arias, best chorus, Mozart, Bach, Rachmaninoff, Vivaldi, etcetera... na pinatiyagaan kong hugasan, linisin at patuyuin, ay isa-isa ko nang sinusubukang patugtugin upang malaman kung alin ang sira at nang maitapon na ;-(

Nakatutuwa ang pakikinig sa mga lumang awit. Sa ayaw mo at sa gusto, may kakantiin itong gunita, may huhuguting alaala na siguro ay sadya mo nang ibinaon sa limot, may gigisinging masasayang sandali sa nakalipas na magpapangiti, minsan nga'y magpapahalakhak pa sa iyo.

Ang maganda nito, sa paghalukay ng iyong isipan sa mga nakaraang araw, nagiging aktibo ang iyong utak. Kumbaga ay na-e-ehersisyo. Mainam ito sa mga seniors... itinataboy nito ang alzheimer! Kaya, subukan ninyo. Simulan sa paborito ninyong singer. O siguro, kahit na sinong singer, kung alin ang madampot na CD. Pareho ko. Na dahil wala na ngang label ang mga CD na hinugasan, hindi ko na alam kung ano ang laman, basta pinatugtog ko na lamang. Ito ang isa sa mga narinig ko.

Red sails in the sunset, 'Way out on the sea
Oh! carry my loved one, Home safely to me.
He sailed at the dawning, All day I've been blue
Red sails in the sunset, I'm trusting in you
Swift wings you must borrow, Make straight for the shore
We marry tomorrow, And he goes sailing no more.
Red sails in the sunset, 'Way out on the sea
Oh! carry my loved one, Home safely to me.

Ang ibinabalik na gunita nito sa akin ay ang matrapik, noon pa, na Espana, C. Lerma, Azcarraga. Nagre-review kami sa UE para sa CPA Board exams. Nakatira ako sa isang kaibigan na ang pamilya ay nangungupahan ng apartment sa may Craig Street. Isa sa mga perpendicular na kalye noon sa Espana ay ang Washington kung saan naman nakatira iyong boyfriend ng kaibigan kong ito, sa pagkakaalam ko. Gabi-gabi, tumatayo kami ng kaibigan ko sa may balkonahe ng tinitirahan naming apartment at inaabangan namin sa pag-uwi ang boyfriend niya na nag-aaral sa Mapua noon. Tanaw buhat sa kinatatayuan namin ang Espana at pagdaraan ng nasabing boyfriend, wala lang, magtitinginan lamang sila, iyon na, tapos na. Ang sweet, hindi ba? Young love, talaga naman! And they live, and are still living happily ever after in the land of milk and honey.

Ang kaibigan kong ito ay may isang pinsang lalake na mahusay na gitarista, taga-Negros Occidental sila. Wala siyang background sa pag-aaral ng piyano, hindi raw siya marunong bumasa ng nota, o marunong man, ay hindi ito ang ginagamit niya sa pagtugtog. Oido lang. Nakita ko kung paano siya nagsimulang tumipa ng piyano sa bahay ng aking kaibigan. Tugtog lamang siya nang tugtog, hinahanap ng mga daliri ang tamang kombinasyon ng mga chords, habang pinakikinggan ng mga tainga ang malinaw, madulas na tunog. Sila ay isang musical family, magaling ding magsiawit. Isang nakatatandang kapatid na lalake ang narinig kong inawit ang Red Sails in the Sunset. Kasabihan nga ng panahong iyon, ang boses nito ay plakang-plaka. Nat King Cole na Nat King Cole. Si Ely, ito ang pangalan ng magaling na gitaristang pinsan ng kaibigan ko ay naging isang mahusay ring piyanista. Isang mahabang panahong tumugtog siya sa mga hotel, hindi lamang dito sa Pilipinas, kundi sa ibang bansa pa rin. Isa sa mga anak niya ay kinilalang mang-aawit dito sa bansa.

Ilang buwan lamang akong tumira sa Craig at nang matapos ang review at napasok ako sa trabaho, bumalik na ako sa dormitoryo. Ngunit tuwing naririnig ko ang Red Sails in the Sunset, buung-buo ibinabalik ng himig ang mga araw na ginugol ko, kasama sila.

Ibang CD, ibang kanta, iba namang alaala. Narito ang ilan na magkakakabit ang mga gunitang ibinabalik.

I know a dark secluded place.
A place where no one knows your face.
A glass of wine a fast embrace.
It's called Hernando's Hideaway ole!
All you see are silhouettes.
And all you hear are castanets.
And no one cares how late it gets.
Not at Hernando's Hideaway ole!

***

Smile though your heart is aching
Smile even though it's breaking
When there are clouds in the sky, you'll get by
If you smile through your fear and sorrow
Smile and maybe tomorrow
You'll see the sun come shining through for you

Light up your face with gladness
Hide every trace of sadness
Although a tear may be ever so near
That's the time you must keep on trying
Smile, what's the use of crying?
You'll find that life is still worthwhile
If you just smile...

***

I'll be loving you eternally
With a love that's true, eternally
From the start, within my heart
It seems I've always known
The sun would shine
When you were mine
And mine alone
I'll be loving you eternally
There'll be no one new, my dear, for me
Though the sky should fall
Remember I shall always be
Forever true and loving you
Eternally

Theme ito ng pelikulang “Limelight” na tungkol kay Charlie Chaplin. Eternally. Na kapag nagkakalukuhan, ay sinasabing Internally. Kung double entendre ito ay ewan, kasi inosente/ignorante pa ako noon. Pero, sabi nga, feel na feel namin kapag kinakanta ito.

Kapag naman hindi namin nakita ang aming crush, ang kinakanta namin noon ay Smile. Kami iyong mga disisais anyos na bagong salta sa University Belt nang panahong hindi pa iyon nagiging venue ng mga rally sa Mendiola.

At ang Hernando's Hideaway ay para namang bagay na bagay na tinitirahan kong kasera noon, pre-dormitory days. Visualize: Lumang-lumang bahay sa Legarda, katapat ng Legarda Bowling Alley, malapit sa kanto ng Azcarraga at Mendiola. Nasa ikalawang palapag kami. Ang ilalim nito ay mga tindahan. May maliit, mahigit isang metro siguro ang luwang, na eskinita o paraan na siyang lagusan namin para makarating sa hagdanan na papanhik sa aming tirahan. Sinauna ang yari ng bahay. Yari sa tabla. May dalawang kuwarto sa kanan na ang isa ay para sa aming mga babaeng nangangasera at ang isa ay pinauupahan sa magkakapatid na may nag-aaral at nagtatrabaho na. May kani-kaniyang bintana ang dalawang kuwarto kung saan masisilip ang lagusan. Ngunit madilim ang pinaka-sala o silid-tanggapan dahil walang bintana rito. Ang mga bintana ay nasa eksklusibong mga kuwarto na gamit ng may-ari ng bahay at ng kanyang pamilya. Ito ang nakaharap sa kalye ng Legarda. Sa kaliwa naman ng sala ay ilang baitang na hagdan paakyat sa mezzanine na tulugan ng mga lalaking nangangasera rin, na karaniwan ay kapatid o pinsan ng mga babae o halos kababayan ng lahat (panay taga-Malolos). Sa kaliwa nang pagpanhik ng hagdanan ay ang komedor at isa pang kuwarto na pinauupahan rin sa iba namang pamilya. Nasa dulo ang kusina, banyo, asoteang sampayan ng mga nilalabhang damit at iba pa.

Parang Hernando's Hideaway talaga.

Mataas pa ang talaksan ng aking CD na patutugtugin. Sabagay, nag-uumpisa pa lamang naman ang summer. Nostalgia trip talaga ito. Meanwhile, sa aking Magic Sing, ang kinakanta ko naman ngayon ay ...

Summertime, and the livin' is easy
Fish are jumpin' and the cotton is high...
Your daddy's rich and your mamma's goodlooking
So hush-a-bye, baby, don't you cry...

One of these mornings
You're going to rise up singin'
Then you'll spread your wings
And you'll take to the sky
But till that morning
There's a'nothing can harm you
With daddy and mamma standing by...

Kaya ngayong bakasyon grande, hindi lamang ng mga istudyante, kundi at lalo ng mga seniors, sa tunay na kahulugan ng salita, dahil retirado na sila, magkantahan na lamang tayo at mag-reminisce. Minsan nga, naisip ko na sa pagre-reyunyon o sleep-over ng isang barkada ng mga seniors, ganito siguro ang magandang gawin. Magpatugtog ng isang CD, tapos magpaikot ng bote, parang Truth or Consequence noong araw, sunod ang matapatan ay magkukwento ng mga alaalang ibinabalik sa kanya ng tugtog. Parang okay, ano?

So, ngayon, habang wala pang reyunyon, kani-kaniya munang patugtog at reminisce. Ito naman ay kung tapos na nating pagkwentuhan ang kasal nina Prince William at Kate Middleton ng Britanya.

Oh, my, ang sweet naman ng kanilang tinginan...