ENERO, 2009

ENERO, 2009

Magtatapos na ang unang buwan ng taon ngunit hindi ko pa naililigpit ang mga Christmas decorations ko sa bahay. Nakatayo pa rin si St. Nicholas sa itaas ng aking ginagamit na computer at nakatunghay sa akin. Ang mga bulaklak na poinsettia sa flower vase ay kukunday-kunday pa rin tuwing tinatamaan ng hangin ng umiikot na bentilador (umiinit na kasi ang panahon). Nakasabit pa hanggang ngayon ang mga munti kong parol sa may patio ng aming bahay at ang tampok na dekorasyon ng Kapaskuhan, ang Belen o Nativity Scene ay nakadispley pa rin. Sa totoo lang, tatlo ang aming maliliit na Belen at ang dalawa ay forever na nakalagay sa mga shelves na nakikita araw-araw.

Sabi nga ng aking munting balikbayan nang makita ang mga ito: Anda, it’s not Christmas anymore, why do you still have decorations.

Na sinagot ko nang: Because you’re here, it’s forever Christmas to me!

Ang nakatutuwa, nang minsang mamasyal ito at inabot ng gabi at nakita ang marami pang Christmas decorations sa mga buildings na nadaraanan, nagkomentaryo ito nang: It’s still Christmas because we are here!

Ang musmos ring ito ang sumigaw ng Anda sabay takbong pasalubong sa akin nang ako’y makita niya sa arrival area ng NAIA. The sweetest sound, sabi ko sa inyo. Ito ang musmos na kaagad nagtanong sa akin nang pauwi kami ng bahay mula sa airport, aren’t you glad you see your daughter now? Na ikinangiti ng kanyang ina.

Ito ang musmos na yakap nang yakap, halik nang halik sa akin, sabi nang sabi ng I love you, Anda, pero kapag nagsawa na sa pakikipaglaro ay nagsasabi rin ng I want my mama now. I don’t want you anymore.

Ito ang nagsabi ng I like Tata (her uncle), he is my very, very best friend. Tinanong ko tuloy, am I your best friend, too? Aba, e, nag-isip pa nang matagal, saka sumagot, well, you are a friend… but… not my best friend!

Nakatutuwa ang mga musmos. Kung ano ang naiisip o nadarama, sinasabi, ginagawa. Ganito pa ba tayo sa ngayon… sa kasalukuyan nating edad?

For your information, ang ikinukwento ko ay ang balikbayan kong apo na nasa amin ngayon at nagbabakasyon, kaya medyo delayed ang posting sa aking blog. Pero, siempre, tulad nang naipangako ko, sa susunod na buwan, abangan ninyo ang kwentong una kong ipinanalo sa Palanca. Sana’y magustuhan ninyo. Sana’y may kilitiing gunita ang mga eksena rito sa nakaraan ninyo. Mababasa rin dito ang ilang bahagi ng ating contemporary history, ang panahon ng EDSA Uno.

Abangan…