ULAN SA ATING BUHAY

ULAN SA ATING BUHAY

RAIN, rain, go away, come again another day! Paborito nating tula ito noong araw. Gusto nating maglaro, pero ayaw payagang lumabas ng bahay. Masisipon! Uubuhin! Sasabihin ng matatanda.

Nang tin-edyer naman, lalo at may iskedyul na sayawan sa venue na open air, siempre, walang bubong, panay na ang dasal natin. Diyos ko, Diyos ko, huwag po sanang umulan. Sayang naman ang bagong pagawang bestido na kay luwang ng palda at kay kapal ng pansusong petticoat! Na sumusunod pag-ikot sa pagsayaw ng waltz. O boogie. Sayang din naman ang bagong biling tru-venized, tawag sa polo shirt na ang mahabang manggas, ay maingat na itinutupi, hapit na hapit sa braso! At ang itim na sapatos na mapananaliman sa kintab ng pagka-shine, e, matatapakan lang naman ng kasayaw!

Ito rin ang dasal natin kapag may okasyong tulad ng Katapusan ng Santa Krus de Mayo. Na ang mga sagala at konsorte ay artista (wala pa noon o bihira pa ang may telebisyon sa probinsiya, kaya sabik ang lahat na makakita nito). At ang magpapalabas sa stage show ay ang grupo nina Georgie Quizon, Bayani Casimiro, at kung sinu-sino pa, at kung saan magpapakita at babati lamang si Dolphy, sikat na sikat na siya noon, at mabalitaan lamang na darating siya ay hugos na ang mga taong manonood.

Bawat isa sa atin ay may kani-kaniyang karanasan na may kinalaman sa ulan. Lalo at higit nang tayo ay sumapit na sa panahong mayroon na tayong itinatangi. Ngunit wala namang katugong damdamin? Crush natin, pero hindi naman tayo crush? Lab natin, pero di naman tayo lab? Saklap, talaga. O minsan, kung nagkaroon na nga ng relasyon, ito’y naging biktima naman ng mga pangyayaring hindi napagtagumpayang harapin! Ay, naku, tunay namang tag-ulang-tag-ulan sa buhay natin, kaya dinaan na lamang ang panahong ito sa pakikinig ng malulungkot na kanta. O sa pag-awit na rin, ala Judy Garland, kahit medyo sintunado…

I'm always chasing rainbows,
Watching clouds drifting by,
My dreams are just like all my schemes,
Ending in the sky.
Some fellows look and find the sunshine,
I always look and find the rain.
Some fellows make a winning sometime,
I never even make a gain, believe me,
I'm always chasing rainbows,
I'm watching for a little bluebird in vain.

O ng awit ni Jerry Vale sa jukebox….

Just walking in the rain getting soak and wet
Torturing my heart by trying to forget
Just walking in the rain so alone and blue
All because my heart still remembers you
People come to windows they all stare at me
They shake their heads in sorrow saying who can this fool be
Just walking in the rain thinking how we met
Knowing things have changed somehow I can't forget.

Tulad din ni Lety, ang bida sa susunod kong kwento sa buwan ng Agosto, na buwan ng tag-ulan sa Pilipinas. Always chasing rainbows nga ba siya? At just walking in the rain?

Abangan!