MAYO - SANTAKRUSAN, BAKASYON, BARKADA

MAYO - SANTAKRUSAN, BAKASYON, BARKADA

Noon at ngayon. Malaking-malaki ang pagkakaiba. Sa mga taga-lungsod o mga taga-kabayanan, maaaring ang buwan ng Mayo ay bakasyon at barkada. Noon at ngayon. Ngunit sa aming mga tubong taga-baryo, kahit wala pang isang kilometro ang layo ng aming bahay sa poblacion, ang buwan ng Mayo ay may kakabit na gunita ng Santakrusan.

Dios te salve, Maria
Llena eres de gracia
El senor es contigo
Bendita tu eres.
Entre todas, las mujeres
Y bendito es el fruto
Y bendito es el fruto
De tu bien, entre Jesus

Kasama ang isang gitarista, kami ng aming barkada ay kawit bisig na naglalakad sa pinakahulihan ng prusisyon, buong siglang umaawit. Na sinasagot rin nang pakanta ng mga batang umiilaw.

Santa Maria madre de Dios
Ruega por nosotros
Pecador es hora en la hora
De nuestra muerte
Amen Jesus.

Mali-mali nga ang pagbigkas ng mga salitang espanyol, pero sige pa rin sa todo at parang hinahabol na pagkanta ang mga batang ang naglalaro na sa isip ay ang ipamimigay ng hermano na miryendang tinapay pagkatapos ng prusisyon. Aruro. Mamon tostado. Kamatsile. At kung sinusuerte at maykaya ang hermano, enseymada!

Iba naman ang pa-miryenda sa mga kadalagahan at kabinataan (kami iyon, kahit pa nga, tin-edyer pa lang nang magsimula kaming makasama sa grupo ng namumunong manganganta). Sa bahay ng hermano o hermana kami magtutungo pagkatapos ng prusisyon. Karaniwang “pakain” ay spaghetti. O kaya ay pansit bihon. O ginatang bilu-bilo o munggo o mais.

Sa mga ganitong pagtitipon namumuo minsan ang matamis na pagtitinginan ng ilang dalaga at binata. Na nagsisimula sa magkaagapay na pagsunod sa prusisyon. Magkatabing pagsasalo sa pagkain. Pagbibigay ng kwintas na sampagita bilang pahiwatig ng niloloob.

Ito ang paksa ng susunod na kwento sa buwan ng Mayo. Abangan ninyo! Sa mga tagasubaybay na tubong-probinsiya, muling pagbalikan sa gunita ang masasayang araw ng inyong kabataan. At sa mga hindi naman nakaranas nang ganito, ito ay isang pagkakataon na maging bahagi kayo ng isang panahon, na ayon nga sa tulang nasa pang-unang pahina ng isang aklat ng mga nagtapos sa haiskul noon, ay "isang panahong payapa at tiwasay, nang dalisay pa ang tubig na umaagos sa batisan at ginintuan ang sikat ng araw..."